becermek kelimesinden nefret ederim
belki de tek nefret ettigim kelime budur
o gece
o kiz
o soguk gecede beni becer
ilk beceren sen ol deyince basimdan asagi kaynar sular dokuldu
sanki filmin en olmadik sahnesinde en olmadik karakter ölmüş gibiydi
sasirip kalmistim
belki beklemedigimden
belki bir kizi ilk kez hic becermedigimden
becerikli oldugumdan ya da.
cok dusup kalktim
yatip sevistim kadinlarla
pek cok kirmizi gece yasadim pek cok aciyi dinledim
guclu gozukmeye calisan cok kadin gordum
sonrasinda aglayip sizladilar sabaha dogru
ya da cok zayif kadinlar gordum, basta utandilar sonra
hayatimda en saygi duyduklarima evrildiler
helbuki cinsellik bir erkek icin ne evrim ne de devrim yeridir
cinsellik bir oyun alanidir
o kadar.
ama ben hic
bu oyuna ilk kez girenle sevismedim
bir kizi
tabir-i caizse ilk bozan
onu ilk beceren (!) olmadim
o anda
tam bana onu soyledigi anda
ruhumda yikilan domino taslarinin arasinda hizla kalktim ve uzaklastim kosarcasina
taksime atladim
eve gittim
annem saskin bakislarla beni bekliyordu
gozlerinin alti iyiden iyiye torbalanmis
meraklanmis. elinde bir oya, pencere kenarindaki petegin yanina oturmus, oylece sessiz sedasiz izledi iceri hisimla girisimi
icimden bir kufur savurdum her seye
sorumluluklara
bu kadini bu saate kadar bekleten bana
bir dahaki gidisinde o kizi becerecek(!)olan bana
kendini asik edecek
asik olacak bana!
lanet ettim
her seye
sonra gidip annemin yanagindan optum
ozur dileyip, gonlunu aldim
sirtimi sivazladi
hic bir sey soylemedi
daha da sinir oldum
odama girdim
lambami yaktim
radyomu actim
amcamdan kalan eski ve emektar radyomu
yatagima yattim
kollarimi ensemde kavusturdum ve o an
tam o an
gulumsedim
iki gun
tam iki gun durmadan yazdim
durmadan kactim
acizdim
tipki o'nun dedigi gibi
alkislayanim yok
soranim yok
arada bir annem girip iyi misin diye soruyor
cay getiriyor
meyve getiriyor
aciyorum kendime
30 yasina gelmis adam
utanmaz mi annesinin kendisine hizmet etmesine
utanmiyor iste
tesekkur ediyor
bitiyor
derken
o gecenin
o salinin
ilikligina guvendim
ve bu gece dedim
gidecegim o sahile
konusmayacagim hic
ne demekmis yazarlik gorsun diye
anlasin beni isteyecegim
iki kisi olmak ile yazar olmak arasindaki farki hissetsin isteyecegim
aradan aylar gececek ona o iki gun boyunca yazdiklarimi verecegim
utanmasin diye
ben utanmis gibi yapacagim
hic vakit kaybetmeden ciktim evden
saat 8 e geliyordu
taksiyi ayni yerde durdurdum
niyazi abi yoktu ortalarda
sevindim
o ise
ileride bankin orada oturuyordu yine
beni bekliyordu biliyordum
merak ediyordu beni
ama hayir
arzulamamaliydi beni
bir yazar arzulamazdi yazar olmayi
zorunda olmaliydi
hatta belki tiksinmeli
ama merak etmeliydi
sonunu basini ve kin duymaliydi
tipki benim kendime duydugum gibi
bolunmeliydi binlerce parcaya
tipki benim bolundugum gibi
alkolden etkilenmem pek ben
ama o bilmiyordu bunu
saraplari aldim yanina oturdum
hic konusmadik
sadece ictik
biraz gevsemis davraniyordum ki
rahat hissetsin
guclu hissetsin kendini
evine girdik
iyiden iyiye kararsizlik icindeydi
bir yandan dusunuyordu ne yaptigini
bir yandan kizmisti epey bana
bakislarimiz neredeyse hic dokunmadi
neredeyse hic konusmadik
soyundu ve ne yapacagini bilmeyen ama bilgisiz de gorunmek istemeyen birinin cesareti ile icine aldi beni
oylesine yapiyor gibi davraniyordu
ama
unutuyordu
yazarlar
ruhu okuyan
kelami yazan insanlardir
ve o
karsimda hem bedeni hem ruhu cirilciplak
kisik kisik nefes aliyordu
bir ara
kontrolunu kaybedip sinirlerinin esirliginden kurtulunca
yuzume dokundu
omuzlarima
kollarima
saclarima
sevdi beni
o an asik oldu bana
ama hayir dedi icinden
sarilip yatmayacagim
siradan olmayacagim
o an da. kalkti banyoya gitti
ruhunu burada
hemen yanimda birakti
biraz konustuk onunla
gulumsedi bana
anlayacaktim onu
anladi
ve dustan su sesi yukseldi
ben uykuya daldim
el ele tutusurken onunla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder